Odszedł prof. Robert Rowiński
7 sierpnia 2020 w Warszawie odszedł wybitny naukowiec, pilot, organizator polskiego agrolotnictwa – prof. dr hab. inż. Robert Rowiński.
Robert Stefan Rowiński urodził się w Warszawie 18 kwietnia 1935. W 1951 został studentem Wydziału Lotniczego Szkoły Wawelberga i Rotwanda, która w następnym roku została włączona do Politechniki Warszawskiej. Jego kolegami byli m.in. znani później piloci Jerzy Popiel, Ludwik Natkaniec i Antoni Śmigiel.
Po ukończeniu studiów ze specjalizacją budowa płatowców, został mocą nakazu pracy zatrudniony w Instytucie Lotnictwa, w Zakładzie Aerodynamiki, kierowanym przez słynnego naukowca i wszechstronnego pilota szybowcowego, samolotowego, balonowego i skoczka prof. Franciszka Janika. Zajmował się tam zagadnieniami aerodynamiki dużych prędkości. W 1969 uzyskał stopień doktora nauk technicznych. W Instytucie przepracował 21 lat. Był to dla niego wspaniały okres zdobywania doskonałości w baniach eksperymentalnych. Odbywał staże naukowe w tym w Delf University of Technology, w Instytucie Agrolotnictwa w Krasnodarze, Swedish University, oraz jako profesor wizytujący w Norwegii , Hiszpanii, Niemczech i Anglii.
W 1978 został skierowany do Akademii Rolniczo-Technicznej (ART) w Olsztynie, gdzie utworzono Instytut Agrolotnictwa. Mianowano go jego dyrektorem. Prowadzono w nim badania statków powietrznych i ich certyfikację do zastosowania w agrolotnictwie. Zajmował się m.in. fizyką ruchu i osiadania oprysku. Obok badań kształcono i szkolono na lotnisku w Kętrzynie studentów, którzy z dyplomem mgr inż. i zdanym w GILC egzaminie, otrzymywali uprawnienia pilota zawodowego agro II klasy. Wykształcono i wyszkolono łącznie w ten sposób 120 studentów ART, którzy zasilili kadry agrolotników. Prof. Rowiński jest autorem książki Polskie agrolotnictwo.
Prof. Rowiński prowadził równolegle działalność dydaktyczną na Wydziale Mechanicznym ART. Był prodziekanem, a przez dwie kadencje jego dziekanem. Tam obronił pracę habilitację i uzyskał tytuł profesora.
Szkolenie lotnicze przeszedł na początku lat 1950. w Lisich Kątach. Przez 16 lat był wiceprzewodniczącym Aeroklubu Warmińsko-Mazurskiego. W dowód uznania został Honorowym Członkiem Aeroklubu RP. Przez 8 lat pełnił funkcję Prezesa Rady Seniorów Lotnictwa Aeroklubu Polskiego i do końca był członkiem jej prezydium. Był współinicjatorem przyznawania w Górskiej Szkole Szybowcowej Żar statuetki Dedala dla zasłużonych ludzi lotnictwa.
Odbywał wojskowe szkolenia w Technicznej Szkole Wojsk Lotniczych w Zamościu, w Modlinie i Oleśnicy. Był porucznikiem rezerwy.
W 2008 został zaproszony do pracy w dęblińskiej Szkole Orląt. Prowadził wykłady z aerodynamiki. Był też opiekunem prac dyplomowych wielu absolwentów. Był długoletnim członkiem Warszawskiego Klubu Seniorów Lotnictwa. Od lat 1960. był członkiem Zespołu Pieśni i Tańca Politechniki Warszawskiej i występował na jubileuszowych koncertach w grupie oldboyów.
Był laureatem Błękitnych Skrzydeł Magazynu Lotniczego Skrzydlata Polska. Odebrał także Błękitne Skrzydła przyznane olsztyńskiej Akademii Rolniczo-Technicznej za działalność na polu agrolotnictwa.
